A tutte le donne che soffrono di melanconia..

Pranghen sas istiddas de sos vrores
dae su vritu 'e s'impuddilada chi los
umpret de biancura mattutina
cando sas primas luches 'e sa die
jocan i sas piccias 'e s'ischidada
Intendo sa voche tua.
Isortzo chircande de m'ischidare,
chircande de bessire dae sa morsa
de una bella cosa chi b'ippo sognande
e puru si v'it 'e bellesa rara non si podet
paragonare a tie chi ses milli vortas prus
durche.
De zaffu apergio sos ocros dae sa drummida
e b'accatto sa menzus prenda 'e su mundu
semper accurzu meu in sa realtade 'e cada die.
Mi piachet su chi pessas de su chi sognas,
los intender comente nues i supra meu
dandedilos in sas lavras.
Mi prachet chi sos corpos nostros sian tott'unu,
mi prachet 'e di pessare i sutta 'e sa luna a s'iscurada.
Mi prachet d'inde ischidare sas moinas cando
sa luche intrat in su portellu.
Mi prachet s'abbrazzu vorte prima chi thucches a ziru,
Mi prachet d'issettare a sa ghirada pro d'astringher
in unu abbrazzu galu prus vorte de prima.
Appo vinzas pessau sa vida ech'ene tene.
B'appo timiu meda pro sa prima vorta.
In cussu mamentu su cherveddu meu es ruttu a una vossa
comente unu puthu tudu de malos pessamentos
mai connottos prima.
B'appo pessau a su notte e sa die no s'attoppana mai,
si chircan a pare echene mai arribare a s'impostu;
appo vinzas pessau a su mare chi toccat s'arena
'e s'ispiaggia echene mai la poder piccare ammorare;
e vinzas a su sole e sa luna in artu 'e su chelu
chi non si basan mai petzi cando s'attoppan
a s'eclissi pro fagher s'amore impresse.
A s'agabbu b'appo tirau unu respiru 'e cossolu
e sa prima cosa c'appo pessau est chi DI AMO !!
In chimbe litteras d'appo narau sa cosa prus manna
'e su mundu.
D'appo a contare sas cosas coladas dae medas annos,
de sas dies nighedas ech'ene amore dae nemos.
D'appo a contare de sa solitudine manna c'appo passau,
de sa disperazione solu che fera
Sas oras bodias c'appo colau,coladas sempere a lettu,
pompiande sa boveda de s'istanza,
muros bodios e chene istoria e vritos che nive e nen coro.
Soe accorrau in custa arula astrinta a mannaria 'e barracca,
chin sa mente in viazu a uve ses arribada pro non bier.
Tottu custas cosas d'appo a contare,si a sa esser vona a
m'ascurtare,a sa cumprendere,sinde ses capassa,
chi vaches parte de mene,amore meu.
Appo tancau sos ocros,b'appo respirau s'aghera
livera chin durchesa,b'appo intesu su to toc de su coro
B'appo issorzau a dassare isciappa sa mente,
b'appo provau ma b'aviat petzi pessamentos.
Los appo isciappados liberos de volare che sos affurargios,
appo vidu chi sun thuccaos e curtos a di chircare.
D'appo dare s'amore cando non tin as'abbizare,
d'app'a fagher de capitzale e su cantergiu i su notte,
b'appo a ballare chi su chi as a sognare, di chistiono
comente sa luna vaveddat chi sas istellas,d'appo a
vasare comente su bentu vasata sas undas de su mare,
ma non b'asa mai a mi vier: s'amore veru est comente
s'eclissi cand'arribat su sole.
Lepias, in sas pallas de sapone b'appo postu su vrisciu
a prus de milli illusiones.
B'appo dassau chi seren andadas in artu 'e su chelu e
di las appo dedicadas comente sas prus bellas cathones...
Non b'asa a ischire mai,forzis,cantu su coro meu es sognadore...
Unu sognu! B'appo petzi sognau a longu comente seret beru!
A colare una vida prena de vantasia,chircada,crettia,
immazinada e disizzada, chin s'isperanza.
Eia, isperada chin su disizzu de chie non bi cumprendet
proite un'attera vorta non b'a cherfiu credere.
Sognu meravigliosu de medas nottes non ti servini
prus paragulas, bastat sa realidade a narrer galu una vorta
torrat s'iscuriore e in cue est su postu chi di toccat!
Non chirches sa luche si non podes o non cheres
essere inghiriada dae s'immaginazione, niunu viet su coro,
viet s'anima, nd'arreat petzi sa realidade ranchida
chi non b'accattat prus mancu sas lacrimas pro pranghere!
Torra in artu 'e su chelu, zovana prena de tristura
in cuss'assamuda e chene realtade e prenu 'e vantasia,
in uve niune d'at a poder facher male, in uve b'asa a poder
sicchire galu a sognare vinzas pro tottu sa vida e s'eternidade.
Deo isco che ses vera, cas ses in s'aghera e d'intendo...
isco ch'esistisi... chi ses a s'utta 'e s'abba ca
so intendende sas lacrimas tuas falande a supra meu.
Ses a ziru i su notte, isco chi vi sese, vinzas ca vio un'istedda
in prus i supra che su chelu ch'est prus luchente de sas atteras
Cando survat su ventu, isco chi vi sese, intendo sas carignas
dae su suspiru tuo e mi dasso trazzare pro dinde sicchire
Isco chi vi ses ca intendo sa voche tua tzoccandemi in intro...
Si solu varet appiu una istedda rughende pro cada vorta
chi pesso a tie una luna ruja chi colorat su mese 'e Lampadas
e chi vachet naschire su jardinu 'e su coro meu...... 

A tutte le donne che soffrono di melanconia...
Un Grazie particolare a Cristina